ondergronds locatietheater
Concept: Jacqueline Korevaar, Marius Bruijn
Spel: Jacqueline Korevaar, Marius Bruijn, Eddie Kagie
Eindregie: Pepijn Cladder
Techniek: Zinzi Kemper, Eelco Kater
Met dank aan: Gerrie van Bennekom, Geert Jonkers, TrouwAmsterdam
Productie: Theater Kwezel, Amsterdam – Haarlem 2009
DAAL AF IN DE ONDERWERELD:
In zekere zin hebben de vertragingen te maken met de Amsterdamse bodemgesteldheid. Maar vergeet dat verhaal van die verzakkingen, onzin bedoel ik. Die mensen onder de grond moeten zich doodgeschrokken zijn. Als ze niet wisten wat ze zouden vinden, en natuurlijk, ze hadden geen idee. Waar het om gaat is dat er behoorlijk wat kromme zaken rechtgetrokken moeten worden voordat er daar een metro doorheen kan ratelen.
Marius Bruijn als Hades
Eddie Kagie als de Architect
Jacqueline Korevaar als Etos
De theatermakers zijn in de geschiedenis en actualiteit van de Amsterdamse metrobouw gedoken.
Ze hebben een centraal figuur genomen: De Architect. Hoe kijkt de (symbolische) bedenker van de Metro naar “zijn” project? Hoe gaat hij om met tegenslagen, maar vooral,
wat is zijn droom?
In de voorstelling volgen we de Architect, gespeelt door Eddie Kagie (ex De Kift), die afdaalt in de onderwereld. Dieper dan zijn eigen metro. Daar ontmoet hij Hades, heerser van de onderwereld (Marius Bruijn) en de jonge vrouw Etos (Jacqueline Korevaar) die de ontvoerde dochter van de architect blijkt te zijn.
Het is een echte locatietheatervoorstelling. Het publiek betreedt een diepe betonnen kelder aan de Wibautstraat, direct naast de metro, in het Trouwgebouw. Het beleeft een ondergronds sprookje over grootstedelijke dromen en ondergrondse werelden. En zelfs de invoering van de OV Chipkaart komt aan bod.
Thema
De voorstelling gaat over het geheim van de stad Amsterdam. Hoe functioneert Amsterdam? Wie of wat bestuurt Amsterdam echt? Kun je Amsterdam ooit echt helemaal kennen?
De stad is een zeer complex systeem, enerzijds van infrastructuur, anderzijds van sociale structuur. Hoe kan je als mens vat krijgen op dit systeem? Hoe ga je er mee om dat je de stad nooit helemaal kunt kennen of begrijpen? Hoe vind je de weg in de chaos? Hoe bereik je de plaats ‘waar je moet zijn?’
In de grootste steden van Europa, Londen en Parijs, is de stad nergens zo gestructureerd weergegeven als op de metrokaart. Het ondergrondse netwerk lijkt de stad te vereenvoudigen.
Kunnen we dit ook op Amsterdam toepassen? Leren we de stad kennen middels haar metro?
De Amsterdamse metro is al sinds de jaren ’50 een bewogen onderwerp. Ook momenteel is het zeer actueel vanwege de jarenlange bouw van de Noord-Zuidlijn. Het bouwproces is op veel plaatsen in de stad zichtbaar aanwezig, terwijl er aan een onzichtbare metrolijn word gewerkt.
Deze tegenstelling roept bij ons vragen op over wat zich eigenlijk afspeelt daar beneden.
Met de Amsterdamse metro als uitgangspunt bedenken we een geheime ondergrondse wereld. Een absurde parallelwereld aan het bovengrondse stadsleven. We spelen met het gegeven dat de mens vatbaar wordt voor complot-theorieën als hij de complexiteit van de moderne samenleving niet aan kan. Wat als een van de fantasieën waar blijkt te zijn? Dit gegeven vormt het uitgangspunt voor onze voorstelling.