TWEEHONDERD POND ONGEZOND VET is de naam van een hoorspel en installatie die ik maakte voor de tentoonstelling ‘Words are all we have’ in de Nieuwe Vide te Haarlem. Hier waren werken te zien geïnspireerd op het stuk ‘All that fall’ van Samuel Beckett.
Geluid / Installatie: Marius Bruijn Stemmen: Astrid Nijgh & Marius Bruijn
Haarlem, 2017
De meesten van ons zullen Beckett vooral kennen van zijn stuk Waiting for Godot (uitgebracht in 1952 in het Frans (En attendant Godot), waarvan de Engelse vertaling verscheen in 1955. De theaterstukken die Beckett schreef zijn kaal, minimalistisch en pessimistisch, over de menselijke natuur en onze lotsbestemming.
In 1956 vroeg de BBC Samuel Beckett om een radiodrama te maken. Iets dat hij nooit eerder had gedaan. Dat hoorspel werd All That Fall, in het Nederlands vertaald als “Allen die vallen”, dat in 1957, en dus precies 60 jaar geleden, voor het eerst werd uitgezonden op BBC radio. Maddy Rooney, een zeventigjarige die bestaat uit “tweehonderd pond ongezond vet”, is in dat hoorspel op weg naar het station van Boghill, om daar haar blinde echtgenoot Dan af te halen, als verrassing voor zijn verjaardag. Onderweg ontmoet ze een aantal dorpsgenoten. De reis gaat echter niet zonder slag of stoot.
Voor dit project, Words are all we have (de titel vermoedelijk een quote van Beckett, al is de bron van die quote nooit teruggevonden), vroeg Nieuwe Vide een aantal kunstenaars om op de een of andere manier te reageren op dat hoorspel. Die kunstenaars zijn: Jan Van Den Dobbelsteen, Matthias König, Lukas Simonis & Natasha Taylor, Marius Bruijn en Pernille Lønstrup.